Odrodzenie, in. renesans (fr. renaissance ‘odrodzenie’) – epoka w h
istorii kultury europejskiej, obejmująca przede wszystkim XVI wiek, określany często jako „odrodzenie sztuk i nauk” oraz koncepcja historiozoficzna odnosząca się do historii kultury włoskiej od Dantego do roku 1520.
Termin ten nie jest jednoznaczny. Jako epoka w historii kultury
renesans obejmuje wiek XV i XVI, lecz jego granice czasowe nie są jasno
ustalone. Renesans jako koncepcja historiozoficzna Jacoba Burckhardta,
pewien wzorzec do naśladowania, jaki ten historyk chciał przekazać
swoim współczesnym, a z którym wiąże się do dziś popularne i „szkolne”
rozumienie tej epoki, jest już przestarzały.
Jako spójny okres w historii cywilizacji renesans postrzegany jest
tylko przez niektórych historyków, szczególnie historyków amerykańskich –
chcą oni ujmować historię tej epoki jako samodzielną jedność, tj. badać
razem np. wielkie odkrycia geograficzne, przemiany w literaturze, wzrost inflacji w XVI wieku czy rozwój medycyny
w ich wzajemnych powiązaniach. Wielu innych współczesnych uczonych woli
widzieć renesans na tle szeroko pojętej kultury europejskiej,
odrzucając przy tym tezę o jego przełomowości dla Europy i widząc w nim raczej kontynuację średniowiecza,
a nie odrębną epokę historyczną. Szczególnie wyraźne jest to na gruncie
historii filozofii, w której niezależnie od tego, jak ten przełom się
ocenia, widzi się przełom polegający na „przejściu od przedmiotu do
podmiotu” nie w filozofii odrodzenia, ale w racjonalizmie wieku XVII.
Mniej wyraźne jest to na gruncie sztuki, gdzie renesans ciągle
widziany jest jako epoka klasyczna i szczególna, mimo trwających od
dawna tendencji do rewaloryzacji sztuki „nieklasycznej”, jak sztuka
średniowieczna, bizantyńska czy orientalna. Jako kontynuację średniowiecza widzą renesans przede wszystkim mediewiści, jak Étienne Gilson wykazujący, że jest on „zepsutym średniowieczem”, czy Charles Homer Haskins, główny twórca teorii fal renesansowych w średniowieczu (renesans karoliński, ottoński itp.), do której przynależeć ma renesans XV i XVI w. Historyk sztuki Erwin Panofsky
twierdzi jednak, że należy odróżniać renesans i renesansy
średniowieczne ze względu na to, że w renesansie włoskim wieku XV
dokonało się zjednoczenie obecnych w dawniejszych renesansach
starożytnych form z odkrytymi na nowo treściami starożytności.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz